Uyku sırasında oksijen seviyesi düştüğü için makineye bağlı olarak uyuyan 9 yaşındaki Ela Naz Ateş’e dünyada 70 kişide görülen Rohhad sendromu teşhisi konuldu. Aynı zamanda ottoimmün ensefalit hastalığı bulunan Ela Naz yaşam mücadelesi verirken, kızına bakmak için işinden ayrılan İngilizce öğretmeni anne Nazlı Gacar, “Kızıma bakabilmek için öğretmenliğe devam edemedim. Annem, kira geliri ile bize destek oluyordu ancak ev depremde hasara uğradığı için kiracı çıktı ve o gelirimiz de elimizden gitti” dedi.

İzmir Çiğli’de annesi Nazlı Gacar ile yaşayan Ela Naz Ateş, 4 yaşına geldiğinde sık ve derin uyumaya başladı. Kızının durumundan şüphelenen anne Nazlı Ateş, hastaneye başvurdu. Hastanede yapılan tetkiklerde Ela Naz’a dünyada 70 kişide görülen ve tedavisi olmayan Rohhad sendromu teşhisi konuldu. Uyku sırasında oksijen seviyesi düştüğü için makinelerle yatağa girmek zorunda kalan, günlük hayatta da solunum sıkıntısı yaşayan Ela Naz, aynı zamanda ottoimmün ensefalit hastası. Kızına bakabilmek için mesleğini bırakmak zorunda kalan İngilizce öğretmeni anne Nazlı Gacar, kızının yanından ayrılamadığını belirterek, “Kızım aynı zamanda epilepsi olduğu için nöbet tehlikesi var. Çok sık enfeksiyon olduğu için bu da nöbeti tetikliyor. Benim devamlı onun yanında bulunmam gerekiyor. Tuvalete bile beraber gittiğimiz için çalışamıyorum. Evde bakım ve engelli bakım maaşı alıyoruz. Babasından da az bir nafaka geliyor. 2 bin lira ile hem ev geçindirmek hem de kızımın masraflarını ödemekte zorlanıyoruz. Annem, kendisine gelen kira geliri ile bize destek oluyordu ancak o ev de depremden dolayı hasara uğrayınca kiracı evi boşalttı. Annemden gelen kira geliri de kesilmiş oldu. Bu yükün altından kalkamadığımız için duyarlı vatandaşlardan destek bekliyoruz. En son 3 yıl önce 6 ay çalışabildim ama bırakmak zorunda kaldım. Mesleğime bir an önce dönmek isterdim ancak Ela ile ilgilenmek zorundayım” diye konuştu.